Nog eentje dan....

 Op 19 oktober Albufeira uitgezwaaid en vertrokken. Ik heb daar 4 heerlijke weken gehad, maar nu ik wilde toch ook nog wel graag naar Villalonga terug. Na rijp beraad besloten toch deze trip ook weer met bus en trein te maken en niet met het vliegtuig. De reis duurde lang en ik besloot te overnachten in Sevilla. Daar was ik al eerder geweest enkele jaren terug. In mijn hostel ontmoette ik 2 Nederlandse meiden uit Twente die beiden in Spanje voor een stage waren en nu een weekend naar Sevilla kwamen. Ze vroegen of ik nog uit ging die avond. Heb gezegd dat ik na 4 weken Albufeira maar eens op tijd moest gaan slapen…. Maar ja, het hostel was niet zo best, helaas. Rumoerig, een slecht te ventileren volle kamer en natuurlijk de meiden die stommelend om een uur of 4 a 5 weer terugkwamen van hun avonturen. Ik was dus blij dat de nacht om was en ik mijn trein naar Valencia kon nemen. Prima rit van 4 1/2 uur. Op langere afstanden koop je namelijk een zitplaats, net als in een vliegtuig. Dat is prettig want je weet zeker dat je zit! Het landschap onderweg was weer zeer gevarieerd; hele vlakke stukken, maar ook heuvels en mooie stukken met olijfbomen. In Valencia de trein naar Gandía en daar stond Lucia al op me te wachten. Het was heerlijk haar weer te zien. In haar nieuwe huis waar nog van alles moet gebeuren had ze wel een kamer voor mij helemaal in orde gemaakt. Dus na 3 weken een kamer gedeeld te hebben met allerlei mensen weer een kamer voor  mezelf. Heel fijn. Wat ook fijn was is de mogelijkheid om weer Nederlands te praten. De afgelopen bijna 6 maanden was de voertaal in Portugal Engels en in Spanje Engels of Spaans. Mijn gedachten waren zelfs vaak in het Engels of Spaans!

Wat volgde waren heerlijke dagen in Villalonga. Verschillende mensen herkenden mij van de vorige keer en begroetten mij. De omgeving is hier heel mooi dus we wandelden heel wat af. Lucia had wat keukenkruiden nodig ,dus gingen we met picknick en zakjes de Safor (berg) op om deze te vinden. Hoe leuk is dat. Jaja, thuis ga ik naar Ah maar hier ga je de kruiden in de natuur plukken. Je moet er wel wat voor over hebben want je moet eerst de berg op! Gelukkig was het weer nog steeds goed dus gingen we de afgelopen week ook nog 2 keer naar het strand bij Oliva en bij Denia. Het was toch  nog zo'n 26 graden… 

Toen ik in Villalonga aankwam waren de jaarlijkse feestweken bijna voorbij. Een van de festiviteiten is dat groepen inwoners van het dorp in het zonnetje gezet worden. Bijvoorbeeld de jongeren die dit jaar 18 zijn worden uitgenodigd voor een ceremonie. Het huis waar ze wonen wordt met behulp van slingers versierd zodat iedereen weet dat daar een 18jarige woont. Er wordt een  schildering op de stoep voor het huis gemaakt. Dan gaat de fanfare met de 18 jarige jongens langs de huizen van alle 18 jarige meisjes. Elk meisje wordt door een jongen opgehaald. Ze krijgt bloemen en gaat aan de arm van de jongen mee in de optocht. Op deze manier worden alle 18 jarigen meegenomen in de optocht. Later is er dan een groot feest. In aangepaste vorm is er ook een eerbetoon aan alle 40 jarigen en 50 jarigen. Ze weten wel van een feestje in Villalonga! Het afsluitende optreden op  de Paseo werd vanwege slecht weer uitgesteld maar toen het uiteindelijk begon was het 1 uur 's nachts en ging het door tot ongeveer 4 uur. En keihard!! Sterke drank en bier kostte 1 euro dus je kunt je voorstellen in welke staat mensen die nacht waren…..

De streek rond Valencia is natuurlijk bekend vanwege de sinaasappels  en mandarijnen  die daar verbouwd worden. Op onze wandeling op zoek naar tuinkruiden liepen we langs een grote wijngaard. Het is een prachtig gezicht die bomen vol met sinaasappels en of mandarijnen. We kregen allebei een handvol vers geplukte mandarijnen. Zo vers had ik ze niet eerder.  Een paar dagen later, inmiddels beiden proestend en snotterend van een verkoudheid, wilde Lucia sinaasappels of mandarijnen plukken. Als een boomgaard niet meer wordt onderhouden mag je de vruchten plukken. We hebben kilo's mandarijnen geplukt. We hadden echt wat vitamine C nodig…

Het huis van Lucia is oud en er moet nog een hoop gebeuren. We hebben dus een paar klusjes in en om het huis gedaan. Het huis heeft ook een schouw waar binnenkort een houtkachel in wordt gezet. Die schouw is interessant want als je in de schoorsteen omhoog kijkt en met een lampje schijnt zie je een enorme uitsparing in de schoorsteen, zo groot dat er een mens in kan staan. De huisbaas van Lucia, die in dit huis opgroeide, vertelde dat die uitsparing een schuilplaats was voor mensen die zich moesten verbergen voor Franco….

Een paar dagen geleden hebben we bij Trixie een drankje gedronken. Zij was mijn eerste host, weet je nog? Ze vond het erg leuk me te zien en we hebben met een biertje erbij bijgepraat.

Gisteren een prachtige wandeling gemaakt naar Forno een dorp verderop. De tocht ging door de bergen en was wonderschoon. (zie de foto's). De wandeling duurt ongeveer 1 1/2 uur en in Forno hebben we  koffie gedronken. Daarna in de zon, met zicht op een kasteeltje een broodje gegeten. En het enige geluid dat je hoort is de wind en de vogels. Later diezelfde wandeling terug gemaakt. Het was heerlijk.

Toen we 's avonds zaten te eten hield de radio er ineens mee op. Geeft niets, zou je denken, gewoon even het signaal dat uitvalt. Even later begint de deur van de woonkamer naar de keuken te piepen en te kraken en zwaait langzaam open. We zaten toch  wat verbouwereerd te kijken. Natuurlijk was er niets te zien en deden we de deur weer dicht. Al snel begon de deur weer te piepen en te kraken. Lucia loopt naar die deur en geeft er een klap op. Exact op dat moment begint de radio weer keihard te spelen. Dat was heel gek en we hebben enorm gelachen. Wat volgde waren natuurlijk de nodige spookverhalen en wetenswaardigheden over allerlei bovennatuurlijke verschijnselen. Toevallig of niet…. Maar de lap stof over de bank wapperde alsof het waaide. Uiteraard zijn we, heel moedig, het hele huis doorgegaan op zoek naar spoken en andere indringers. Niet gevonden, gelukkig, maar de honkbalknuppel toch maar tevoorschijn gehaald! We hebben enorm gelachen en daarna ook gewoon weer lekker geslapen hoor!

Vandaag is mijn laatste dag in Villalonga. Ik ben een tikje weemoedig maar ik heb ook zin om weer naar huis te gaan. Ik heb zin om allerlei mensen weer te zien. Ik heb ook zin om weer in mijn eigen huis rond te scharrelen en in mijn eigen bed te slapen. De afgelopen 6 maanden waren geweldig. Ik heb veel geleerd van situaties en van mensen. Ben ik toch weer een stukje wijzer geworden! Ik dank jou, lezer, voor het lezen van mijn stukjes, voor de leuke reacties die ik soms kreeg en voor het meeleven. Ik heb met plezier dit blog bijgehouden. Wie weet doe ik het nog wel eens. Tot een volgende keer?