Terug naar Portugal

Het leven van een reiziger is niet alleen maar rozengeur en maneschijn! Wat bijvoorbeeld erg tegenvalt is het vinden van een baantje. Naar aanleiding van de ervaringen die ik tot nu toe heb opgedaan heb ik besloten niet meer te zoeken naar een baan die lichamelijk nogal zwaar is zoals het tuinieren of werken op het land. Ik vind dat erg leuk maar mijn lichaam protesteerde wel  eens. Daarnaast wil ik geen baantje om als een soort au pair achter kleine kinderen aan te hollen. Ben ik gewoon niet geschikt voor. Dan blijft er nog genoeg over hoor maar toch lukt het mij niet op aan de slag te komen. Nou ja, dan maar niet! Ik heb mijn plan bijgesteld en heb besloten eerst maar eens te gaan genieten van het bezoek van mijn vriendin Anja.

Anja en ik gaan sinds we een tijdje terug  :-)  40 werden bijna elk jaar een weekje naar de zon om ons uit te leven, lees feest te vieren. We hadden afgesproken in Albufeira, waar we de situatie en wat mensen kennen.  Ik ging dus terug naar Portugal!

Met de bus via Sevilla naar San Antonio de Vila real, een klein dorpje net over de grens. Daar 2 nachten gebleven. Ik had wel weer eens zin in een strand! Daarna door naar Albufeira waar ik deze zomer al een paar keer in een weekend was. Het is daar heerlijk en inmiddels iets minder druk, aan het einde van september. Uiteraard was het heerlijk om Anja weer te zien na 4 1/2 maand! Wat volgde was een week vol plezier, nieuwe vriendschappen, goede gesprekken en "af en toe" een drankje… Gelukkig hebben we de foto's nog!!!

Na het vertrek van Anja had ik het even lastig. Ik was weer alleen. Niks erg, maar wel weer even wennen. Omdat ik toch geen baantje had besloten nog maar even in Albufeira te blijven. Ik vond een mooi hostel (een oud mini-kasteeltje) met aardige mensen, een lekker ontbijt en een prachtig terras. (zie foto's en video). Op deze manier kon ik mooi nog even in de goede energie van Albufeira blijven.

Als je in een hostel verblijft en kiest voor een kamer die je deelt met anderen, kom je heel makkelijk in contact met allerlei verschillende reizigers. Ze hebben allemaal hun eigen plan en voor korte tijd deel je behalve een kamer soms ook een stukje van elkaars leven.

Ik noem een aantal van deze kamergenoten in Albufeira:

Zo was daar Ana, uit Buenos Aires. Met haar ging ik Champions League voetbal kijken (Ajax) in een café. In Zuid Amerika hebben ze een vergelijkbare competitie en die avond zou haar favoriete club ok spelen. Dit wilde ze heel graag zien. Elk café in Albufeira heeft tv-schermen en zendt voetbal uit maar voetbal uit Zuid Amerika? In mijn favoriete bar gevraagd of ze voor haar die wedstrijd konden zoeken op een tv kanaal. Werd gewoon geregeld. Zij kon haar wedstrijd zien! Irina, een Russische vrouw die modellenwerk doet met een vriend in Dubai. Claudia uit Nederland, werkt in Beekse bergen als dierenverzorger maar is een paar dagen in Albufeira omdat ze naar een internationaal congres over zeeleeuwen gaat. Lilly, een Braziliaanse die met haar ex-partner de Portugese route van de Camino van Santiago de Compostella heeft gelopen, inmiddels weer ruzie met hem heeft en een paar dagen naar Albufeira komt om bij te komen. Ook ontmoette ik Melanie, een Duitse. Met haar klikte het enorm goed. We kookten samen en gingen samen een borrel drinken in mijn favoriete bar. Met haar is het geweldig leuk. Het mooie van zo'n goed contact is dat je ook gesprekken krijgt van een ander niveau, meer persoonlijk. En van zo'n gesprek kun je weer wat leren. En zo zijn er elke dag nieuwe mensen met  nieuwe verhalen.  Met Melanie ook een prachtige wandeling gemaakt net buiten Albufeira over de rotsen. Het is er prachtig. Kijk maar naar de foto's.

Intussen is het half oktober en komt het einde van mijn trip toch serieus in zicht. Er staat nog iets op mijn verlanglijstje. Voor ik naar huis ga wil ik terug naar Villalonga, waar ik mijn eerste baantje had en ik onder andere Lucia ontmoette. Tot mijn volgende blog!