Casa de la finestra

Ik ben nu een kleine week bij Trixie en Allen die een guesthouse/ airbnb runnen. Zij wonen hier inmiddels 13 jaar en hebben een prachtige plek gecreëerd waar gasten meer dan welkom zijn. Trixie pikte mij op voor het treinstation van Gandía en in een halfuurtje reden we naar deze prachtige plek in de bergen bij Villalonga. Er zijn geen gasten op dit moment en ik ben de enige vrijwilliger. Aan de ene kant heerlijk, want Trixie roept steeds dat ik vooral niet te veel moet werken! Aan de andere kant bestaat mijn gezelschap voornamelijk uit Trixie en Allen en een halve dierentuin. Hierdoor kan het natuurlijk ook ook saai worden. Je loopt niet even het dorp in zeg maar….  Maar, Trixie doet haar uiterste best om mijn met anderen in contact te brengen. Dit begon meteen op mijn eerste dag hier, in Spanje was het Moederdag. Trixie had zin in een "girlsparty" en dus een paar uur na mijn aankomst kwam er een vriendin en de dochter en kleindochter van Trixie. Wat volgde was urenlang eten en drinken, heel gezellig. Om 5 uur die middag had ik een stuk of wat biertjes op en 2 glazen cava! Wat Trixie betreft is het al snel "beer o'clock, en dat kan gerust al om 12 uur zijn! Op maandag ben ik met werken begonnen. Nou, hard werken is het niet hoor! Eigenlijk mag ik zelf bepalen wat ik doe. Ze wil dat ik "part of the community" ben. Dus werk ik in de tuin, of ik kook eten, of ik maak iets schoon. Het maakt eigenlijk niet uit. Je snapt dat ik  tuinieren het leukst vind. Er is ontzettend veel te doen, vooral onkruid wieden ("Maar denk er om Monique, onkruid zijn ook planten en die bloeien zo leuk! Dus alleen weg halen wat echt moet") De tuin aan de achterkant van het huis loopt langs een helling naar beneden naar de rivier. Er zijn allerlei kleine paadjes aangelegd en knusse hoekjes, waaronder The Buddha Garden. Soms zijn de paadjes nauwelijks begaanbaar, alles groeit tegen de klippen op. Maar het is fantastisch mooi hier en het enige dat ik hoor zijn vogels en het water van de rivier die hier beneden langs stroomt. Gisterenavond gingen we naar een bar, bar Diddley. "Een halfuurtje lopen", zei Trixie. Nou, het was een wandeling verder de bergen in naar een ander dorp. Inclusief 2 stops om met anderen te praten die we tegenkwamen waren we anderhalf uur onderweg met 4 honden! Maar , dan heb je ook wat. Een bar waar je ook wat kunt eten. Prima te doen. Heerlijke tapas gegeten en een goede wijn erbij...Gelukkig konden we de terugweg met de auto. (Gewoon niet bij nadenken dat die bergwegen meestal geen vangrial of iets vergelijkbaars hebben en dat het natuurlijk aardedonker is).

O ja, en hoe zit dat dan met Spaans spreken als je bij Engelsen verblijft? Nou , dat is lastig. Mijn eerste dagen in Valencia en Gandía heb ik zo veel mogelijk geprobeerd met anderen Spaans te spreken, om er alvast een beetje in te komen. Hier zijn de mogelijkheden beperkter. De hondentrainer kwam een paar dagen terug langs. Die spreekt nauwelijks Engels dat daar ben ik dan blij mee. Of gisterenavond in de bar maak ik wel een praatje met de barkeeper en dan probeer ik dat in het Spaans te doen. Het lastige is dat Trixie en Allen bekende figuren hier zijn en iedereen weet dat hun Spaans niet zo goed is. Dus als zij er bij zijn is de voertaal al gauw Engels. Maar, ik merk dat ik wel al veel makkelijker mijn woordje doe en de woordenschat zich weer in mijn frontaalkwab heeft gepositioneerd. Wel jammer is dat de Valencianen hun eigen taal hebben, Valenciaans. Als ik ze dit onderling hoor spreken snap ik er niets van. Maar, ze spreken ook Castiliaans, wat wij Spaans noemen.

Morgen gaan we naar de markt, naar het tuincentrum voor klimrozen en 's middags is er een bbq waar ook weer een of meer vriendinnen van Trixie zijn voor uitgenodigd. Kortom, ik vermaak me prima en Trixie en Allen zijn blij dat ik er ben.