Wonen op een berg

Sinds 2 weken woon ik op een berg. Deze berg wordt El Safor genoemd en is ongeveer 1000 meter hoog. Op de berg staan 18 huizen. In een van deze huizen woont Lucia. Lucia heb ik ontmoet bij een van de bbq-s bij Trixie en zij heeft mij een logeerplek aangeboden. Vanuit het dorp Villalonga is het een kwartier met de auto om bij haar huis te komen.  In mijn vorige blog noemde ik haar al. Wonen op een berg in een beschermd natuurgebied is heel bijzonder. De gemeente Villalonga wil dat de Safor beschermd natuurgebied gaat worden en heeft om de reden besloten dat er geen verlichting is en geen valrails of iets dergelijk lang de weg. Ik wen er al een beetje aan maar de dieptes naast de weg zijn angstaanjagend. En die weg moet {wil} je ook wel eens in het donker op! Maar er staat ook iets tegenover. Eenmaal boven bij het huis van Lucia is het uitzicht adembenemend {check de foto:s maar). De enige geluiden die je hoort zijn de wind en de vogels En af en toe een auto natuurlijk. In de verte zie je Gandia en de zee.  Lucia woont in een redelijk klein maar erg knus huis. De grond erom heen is ongeveer 30000 vierkante meter.

Een andere consequentie van het gemeentebeleid is dat er geen nutsvoorzieningen zijn. Het huis heeft dus zonnepanelen. Altijd zuinig met elektriciteit zijn en bij voorkeur wassen als de zon schijnt dus. Voor noodgevallen is er een generator. Er is  ook geen aansluiting op de waterleiding. Elke bewoner op de berg heeft een enorm bassin bij zijn huis waar water kan worden bewaard dat door een vrachtwagen wordt geleverd. Dit is echter nogal kostbaar dus Lucia gaat creatief om met water. Ik noem een paar dingen. Alle regenwater wordt opgevangen en gebruikt om bv te douchen. Groente en fruit worden niet onder de stromende kraan gewassen maar in een kom waarna het water naar de planten gaat. Het regent hier in het voor- en najaar redelijk veel maar dat is natuurlijk niet genoeg. Op enkele plaatsen in het dorp en aan het begin van de berg kan iedereen gratis bronwater tappen. Dit water is niet gechloreerd en mag om die reden geen drinkwater genoemd worden. Maar het is prima water dat je ook kunt drinken. Dus 1 keer per week gaat Lucia met een auto naar de bron en vult grote vaten met water. Als ik ga douchen {gewoon lekker warm hoor} sta ik met mijn voeten in een teil waarin het water dat ik gebruik wordt opgevangen. Inmiddels kan ik douchen inclusief haren wassen en slechts 10 liter water gebruiken. Dat water kan dan mooi weer gebruikt worden om de wc door te spoelen! Een verhaal apart is het gebruik van de wasmachine. Deze wordt met een grote gieter gevuld met water om te kunnen wassen. Het lukt Lucia allemaal prima maar op deze manier leven is erg arbeidsintensief. "Maar", zegt Lucia dan, "ik heb geen kosten aan de nutsbedrijven".

Afwassen gaat hier op zijn Spaans. In een klein kommetje gaat heet water met afwasmiddel. Met dit sopje wordt alles afgewassen en vol met sop in de gootsteen gezet. Daarna wordt met een dun straaltje water alles afgespoeld waarna de vaat drogen kan. Op deze manier kost een afwas doen weinig water en een piep klein beetje gas om ongeveer 100cc water te warmen. Het is bijzonder om mee te maken dat je met veel minder water en elektriciteit toekan. Maar, deze manier van leven is wel apart. De bewoners van de Safor zijn allemaal alleenstaanden of stellen. Met kinderen is dit bijna niet uitvoerbaar.

Lucia heeft geen auto, maar regelmatig heeft ze een auto te leen van iemand. Ze is gewend om regelmatig de berg op of af te lopen. Dit duurt ongeveer anderhalf uur.

Gisteren en eergisteren was er geen auto maar wij wilden naar het dorp. Geen probleem; de wandelschoenen aan en lopen maar. Maar als je geluk hebt, en dat hadden wij gisteren, komt er net een medebewoner van de berg naar beneden gereden en krijg je een lift. Bovendien kregen we de uitnodiging om morgen, zondag, paella te komen eten. Eigenlijk zou ik zondag doorreizen maar uitgenodigd worden bij een Spaanse familie om paella te komen eten is dermate leuk dat ik graag mijn vertrek hier nog een dag uitstel! 

Mijn verblijf in Villalonga heeft uiteindelijk 5 weken geduurd op 2 verschillende adressen. Het was werkelijk fantastisch. De prachtige omgeving, opgenomen worden in het sociale leven van locals en natuurlijk Spaans leren. Me gusta la vida Espagnola!!