Een grote sprong naar het zuiden

Op 9 juli heb ik Mia en Roy in Castro bedankt en ben ik vertrokken. Twee en een halve week best primitief leven was genoeg. Ik had het soms zwaar en ik was veel alleen. Mia en Roy werken veel en gaan er niet vaak op uit. Ze woonden ook behoorlijk afgelegen, dus ik was ook niet snel even in een andere plaats. Ik moest 40 minuten lopen om bij een bushalte te komen! Veel dorpsbewoners  vinden Mia en Roy maar een beetje vreemd maar er waren ook dorpsbewoners die behulpzaam waren. We hebben in het dorpscafé een voetbalwedstrijd gekeken op mijn initiaitief. Ik  moest er echt even uit en ik voelde me daar niet genoeg op mijn gemak om er alleen heen te gaan. Dat bleek ook terecht te zijn want er zat een man in dat café die weinig van de wedstrijd zag omdat hij omgekeerd naar mij zat te staren. Een beetje creepy eigenlijk….

Toch heb ik in de periode dat ik bij Mia en Roy was ook leuke mensen ontmoet. Op enig moment werden Mia en Roy uitgenodigd voor een bbq en ik mocht ook mee. Sommige mensen daar deden echt hun best om met mij een praatje te maken. Er waren gasten die Engels spraken maar dat wilde ik liever niet. Laat mij eerst maar in het Spaans proberen, Engels kan altijd nog! Intussen kan ik op Jip en Janneke- niveau wel een woordje Spaans doen.Ik vind het erg leuk dat ik vooral in een 1 op 1 situatie me redelijk verstaanbaar kan maken, vooral als de ander goed articuleert en geen dialect spreekt!

Bij Mia en Roy heb ik veel geleerd over het zelf (ecologisch) verbouwen van groente en fruit. Super leuk! Mogelijk gaat een hoekje tuin straks opgeofferd worden voor meer fruit en of groente!

Van Mia en Roy naar Porto gegaan, dus de grens over naar Portugal. Wat is Porto leuk. Ik ben er 3 dagen gebleven en heb me de zolen van mijn voeten gelopen! In die 3 dagen besloten dat ik even klaar ben met de steden bezoeken en ik behoefte heb aan wat gezelligheid! Een baantje vinden is lastig in de regio van Porto en Lissabon. Er zijn uiteraard wel baantjes maar die zijn vaak in vergelijkbare projecten als waar ik net vandaan kwam of in een hostel waar ik denk ik te oud voor ben. En toen kwam daar ineens een positief bericht op mijn aanvraag voor een baantje aan de Algarve. In een paar minuten besloten dit te doen en dat betekent weer een dag reizen.

Dus, op 12 juli een dagje treinen en 's avonds om 10 uur aangekomen in Olhao voor mijn nieuwe baan! Wordt vervolgd!

(ik voeg nog wat foto's toe (zie fotomap Castro) van mijn inspanningen in de tuinen bij Mia en Roy..)